Lang, lang.... nog niet zo heel lang geleden (een weekend of twee geleden om precies te zijn), was er eens een klein kiemplantje, met een héél groot hart.
Want geloof het of niet.... kiemplantjes hebben óók een hart!
Echt waar!
Maar het hart van dit kleine kiemplantje, zat muurvast op slot.
Wat het kiemplantje ook probeerde, er kwam steeds maar een klein beetje beweging in het slot, maar echt helemaal open, ging het niet.
En dat vond het kiemplantje niet leuk. Hij werd er heel verdrietig van, want doordat het hart van het kiemplantje op slot zat, had het kiemplantje geen idee wie het was, of wat voor plant hij ooit zou worden.
Op een dag, voelde het kiemplantje dat er een foldertje voorbij gewaaid kwam.
Hij strekte zijn blaadjes zo ver mogelijk uit en wist het foldertje te pakken.
Omdat kiemplantjes niet kunnen lezen, (hun oogjes zitten namelijk nog dicht), vroeg hij aan een kever die naast hem sliep, of hij voor wilde lezen wat er op het foldertje stond.
Dat wilde het kevertje wel en hij begon hardop voor te lezen.
En terwijl het kiemplantje aandachtig luisterde, voelde hij een soort bliksemschicht door zijn kleine kiemplantjeslijf schieten.
Wow!!! Wat een energie voelde hij!
Hij besloot zich in te schrijven, al had hij nog geen idee waarom.
Om mee te kunnen doen, moest het kiemplantje een aantal vragen beantwoorden en terwijl hij dat samen met het kevertje deed, voelde hij weer de energie van de bliksemschicht door zich heen trekken.
Toen hij klaar was, vroeg hij het kevertje om het blaadje met antwoorden naar het goede adres op te sturen.
Het kevertje deed braaf wat hem gevraagd werd en wandelde naar de elektronische brievenbus.
Het kiemplantje wachtte en wachtte en eindelijk was het zover!!!
Hij vertrok naar een mooie plek waar hij nog véél meer kiemplantjes tegenkwam.
Sommige plantjes had hij al eens eerder ergens voelen staan, andere plantjes waren nieuw voor hem.
Het kiemplantje vond het ontzettend spannend, maar deed zijn best om met de rest van de plantjes mee te doen.
Ze dansten samen, sprongen samen, stonden blaadje aan blaadje.
Ze maakten samen prachtige reizen met een lift die de verkeerde kant op ging.
Kortom: het was een dolle boel!
Maar het werd ook heel serieus. Veel plantjes waren verdrietig en boos en het kiemplantje luisterde ernaar en voelde....
Het kiemplantje had óók geschreeuwd en gevoeld en daar was het kiemplantje ontzettend moe van geworden.
En ineens was het kiemplantje zó verdrietig dat het heel hard moest huilen.
Andere plantjes sloegen hun blaadjes om hem heen en na een tijdje viel het kiemplantje in een diepe slaap.
En terwijl hij sliep, gebeurde er iets magisch.....
Ineens kreeg hij een inzicht:
Elke dag, is een nieuwe kans. Je kunt elke dag opnieuw beginnen.
Wat gisteren was, hoeft niet te bepalen hoe vandaag gaat zijn.
De zon werd wakker en straalde zijn warme stralen op de hoofden van de plantjes.
Langzaam werden ze wakker....
Het kiemplantje ontwaakte met een grote glimlach, hij voelde zich anders....
Hij wist niet precies wat het was. Of toch....
Hij voelde dat zijn oogjes open waren gegaan!
En toen hij het kevertje om een spiegel vroeg zag hij.....
Een prachtige zonnebloem!
(Suzanne, 22-7-2015, expression night tijdens de WHYCTE)
